بررسی شرایط بیابانزایی ناشی از خشکسالی‌ها در مناطق خشک و نیمهخشک که با مشکلات جدی محدودیت منابع آب روبرو هستند، حائز اهمیت فراوان است. حوزه سد درودزن در شمال استان فارس یکی از مناطق استراتژیک در تولید محصولات کشاورزی در کشور است، که با معضل برداشت بی‌رویه از منابع آب، تخریب سرزمین و افزایش بیابانزایی روبرو میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی روند تغییرات خشکسالی در این منطقه در طی چهار دهه اخیر انجام شد. از شاخص خشکسالی هواشناسی بارش استاندارد شده SPI و شاخص خشکسالی هیدرولوژیک جریان رودخانه SDI و همچنین آزمون ناپارامتری من-کندال اصلاح شده جهت بررسی و تحلیل روند خشکسالی استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که هر دو خشکسالی هواشناسی و هیدرولوژیکی روند افزایشی داشته‌اند؛ این روند افزایشی در ارتباط با SDI در همه سری‌ها و درموردSPI در سری‌های بلند مدت 9، 12، 18 ماهه در سطح 5 درصد معنیدار است. مقایسه میانگین آماره Zمن-کندال شاخص‌های مورد بررسی نشان داد که SDI بیش از 3 برابر از SPI در طی دوره آماری فزونی داشته است که حاکی از شدت بیشتر خشکسالی هیدرولوژیک نسبت به هواشناسی در سطح حوزه است. از سوی دیگر روند افزایشی شاخص خشکسالی هیدرولوژیکی در ایستگاهای میانبند حوزه، که متاثر از فعالیت‌های انسانی و تغییر کاربری است، به مراتب بیشتر و نزدیک به 4 برابر از ایستگاه‌های مناطق سرشاخه و یا خروجی حوزه می باشد. لذا پیشنهاد میگردد به منظور مدیریت و کاهش شدت بیابانزائی در بخشهای میانی حوزه با مدیریت بهینه آبها اثرات خشکسالی تعدیل و تنظیم گردد.
)
