TY - JOUR ID - 251858 TI - تعیین مناسب‌ترین شاخص پوشش‌گیاهی برای تهیه نقشه شدت بیابان‌زایی در مناطق خشک به کمک تصاویر ماهواره سنتینل JO - مدیریت بیابان JA - JDMAL LA - fa SN - 2476-3985 AU - ذوالفقاری, فرهاد AU - عبداللهی, وحیده AD - استادیار، مجتمع آموزش عالی سراوان، سراوان، ایران. Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 10 IS - 1 SP - 1 EP - 14 KW - سنجش از دور KW - طبقه‌بندی KW - سپیدایی KW - سیستان KW - شاخص پوشش‌گیاهی DO - 10.22034/jdmal.2022.548652.1375 N2 - پوشش‌گیاهی یکی از مهمترین مؤلفه‌های کلیدی در مناطق خشک برای کاهش تاثیر فرسایش و شناخت شدت بیابان‌زایی به حساب می‌آید. کاهش پوشش‌گیاهی منجر به افزایش سپیدایی (آلبدوی) سطحی می‌شود. تهیه نقشه شدت بیابان‌زایی در سریع‌ترین زمان و کمترین هزینه یکی از دغدغه‌های دولت‌ها برای شناخت سریع مناطق بحرانی و تخریب شده می‌باشد. در پژوهش حاضر برای شناسائی بهترین شاخص پوشش‌گیاهی برای تهیه نقشه شدت بیابان‌زایی در منطقه خشک سیستان از داده‌های MSIL-1C ماهواره سنتینل 2 استفاده شده است. برای این هدف رابطه بین میزان سپیدایی سطح زمین و هر یک از شاخص های مختلف پوشش‌گیاهی از جمله NDVI، RVI، DVI، PVI، SAVI و TSAVI مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از تعیین رابطه رگرسیون خطی بین سپیدایی و هریک از شاخص‌های مذکور رابطه شدت بیابان‌زایی مربوطه استخراج و نقشه شدت بیابان‌زایی منطقه مورد بررسی در پنج کلاس طبقه‌بندی گردید. نتایج نشان داد که در منطقه مورد مطالعه قوی ترین رابطه بین دو شاخص Albedo و NDVI وجود دارد به طوری که ضریب همبستگی برابر با 0.63 بود. کمترین میزان همبستگی بین دو شاخص سپیدایی و PVI  به مقدار 0.372 بدست آمد. بر اساس پژوهش حاضر بهترین شاخص پوشش‌گیاهی از بین شاخص‌های مورد ارزیابی برای تهیه نقشه‌های شدت بیابان‌زایی در منطقه سیستان شاخص NDVI بود. بر اساس این شاخص 20.3% منطقه در کلاس شدید و 32.92% منطقه در کلاس متوسط بیابان‌زایی طبقه‌بندی گردید. UR - https://www.jdmal.ir/article_251858.html L1 - https://www.jdmal.ir/article_251858_9d075e3d73af153d447f24549278e42d.pdf ER -