فرسایش خاک توسط باد زمانی رخ میدهد که سرعت باد از آستانه فرسایش خاک بیشتر باشد و سطح خاک با گیاهان، باقیمانده آنها، زبریهای سطح (ناهمواریهای سطح) خاک یا موانع دیگر حفاظت نشده باشد. با توجه به لزوم برآورد مقدار فرسایش برای برنامهریزی حفاظت خاک تا کنون روشها و مدلهای مختلفی برای برآورد آن ارائه شده است. در این پژوهش مقدار فرسایش و رسوبدهی واحدکاری مختلف (اراضی شورهزار و پف کرده، کشاورزی، تاغزار، فرسایش یافته مارنی) با بهرهگیری از دو مدل RWEQ و IRIFR مورد بررسی قرار گرفت. بررسی خروجیهای دو مدل نشان داد که روند کلی فرسایشهای اندازه گیری شده در رخسارههای مورد بررسی بهطور تقریبی یکسان است (در رخساره اراضی شورهزار بیشترین و اراضی کشاورزی (گندم) کمترین)، اما مقادیر عددی فرسایش خاک در مدل RWEQ در بعضی رخسارهها از مدل IRIFR کمتر و در برخی دیگر بیشتر بود. این امر به علت تفاوتهای موجود در فن آوری براورد فرسایش بادی در مدل میباشد. همچنین مقدار فرسایش میانگین در سطح کل منطقه بر پایة مدل RWEQ مقدار ton/ha/Y7/15 و طبقه ((III-II برآورد شد. بررسیهای انجام شده در رخسارههای مختلف با مدل IRIFR نشان داد که بهغیر از رخسارههای تاغزار عدم وجود پوشش گیاهی بیشترین عامل تاثیرگذار فرسایش در سایر رخسارهها میباشد. نتایج نشان دهندة این است که استفاده از مدل RWEQ میتواند با توجه به شرایط کمبود دادهها، بهویژه دادههای بادسنجی موجود در ایران، برای برآورد کمی فرسایش و پایش سالانه و ماهانه و پیشبینی نقش تغییر پوشش و مدیریت اراضی بر فرسایش بادی مناسبتر از IRIFR باشد.